In de geschiedenis is niet alleen kennis opgedaan, maar er is ook een deel van die kennis verloren gegaan. Dat kan simpelweg zijn omdat iemand zijn of haar kennis nooit met anderen heeft gedeeld of opgeschreven. Maar gedurende de eeuwen zijn ook talrijke bronnen verdwenen door brand, verwaarlozing en door tal van andere oorzaken. In een aantal gevallen worden deze werken wel in andere documenten genoemd, maar de bronnen zelf zijn dus niet meer beschikbaar.
Toch wordt in de andere documenten wel over de bronnen geschreven en eruit geciteerd, waardoor we toch nog wel een indruk hebben wat er in het oorspronkelijke document stond. Om een aantal voorbeelden uit de oudheid te noemen: we hebben slechts 7 van de meer dan 80 toneelstukken die Aeschylus schreef, slechts 7 van de 120 van Sophocles en slechts 18 van de meer dan 90 van Euripides. Een van de grote tragedies uit de oudheid is de brand van de beroemde bibliotheek van Alexandrië in Egypte; Duizenden kostbare boekdelen gingen verloren in de vlammen. Overigens zijn veel oude boeken bewaard doordat de middeleeuwse monniken de handschriften overschreven en in de bibliotheken van hun kloosters opnamen. Het ging hen daarbij niet alleen om de religieuze werken, maar vooral ook om andere werken.
Naast boekverbrandingen die in veel culturen voorkwamen, zijn er ook voldoende voorbeelden van uitgevers en zelfs schrijvers die boeken uit de roulatie proberen te halen. Een voorbeeld zijn de boeken The Trial en The Castle van Kafka. Alhoewel Kafka aangaf dat al zijn werken na zijn dood moesten worden verbrand, zijn deze klassiekers dankzij zijn vriend Max Brod gespaard.
Meer lezen:
The Book of Lost Books – An Incomplete History of All the Great Books You’ll Never Read, Stuart Kelly, 2007