Een polymeer is een organisch molecuul dat bestaat uit een opeenvolging van identieke – of soortgelijke – delen of monomeren, die chemisch aan elkaar zijn gekoppeld. Het proces dat deze koppeling verzorgt heet polymerisatie.
Polymeren worden vaak onderverdeeld in natuurlijke en synthetische polymeren.
Natuurlijke polymeren
De meeste natuurlijke polymeren zijn condensatiepolymeren. Een uitzondering is natuurlijk rubber, dat een additiepolymeer is.
Synthetische polymeren
Voor synthetische polymeren worden vaak een onderdeelgemaakt op basis van hun eigenschappen. Daarbij worden drie typen onderscheiden.
Het eerste type zijn de thermoplasten, dat zijn smeltbare polymeren die in een vorm gegoten kan worden. De ketens van deze polymeren zijn niet of nauwelijks vertakt, waardoor de ketens langs elkaar kunnen schuiven. Thermoplasten kunnen vaak goed gerecycled worden. Voorbeelden zijn PVC en polystyreen.
Het tweede type zijn thermoharders. Deze polymeren hebben vaak sterk vertakte ketens die zich in drie dimensies vertakken. Hierdoor zijn ze slecht te smelten en worden ze als afzonderlijke componenten in de mal gegoten, waar de componenten zich tot polymeer vormen. Recyclen is daarom moeilijk.
Het derde en laatste type is de elastomeer, die een beperkt aantal vertakkingen heeft. Dit beperkte aantal vertakkingen zorgt dat de elastomeer vervormbaar is. De moleculen kunnen zich ten opzichte van elkaar verplaatsen, maar nemen hun plaats weer in wanneer de kracht wegvalt. Gevulkaniseerd rubber is hier een goed voorbeeld van. De zwavelbruggen zorgen ervoor dat het rubber niet smelt, maar ook dat het kan vervormen.
Polymeren kunnen door verschillende stoffen worden gevormd, zo kennen we onder meer: polyesters, polyethers en polyamiden. Ook kunnen verschillende polymeren worden gemengd en ontstaan er blends.